Siena, San Gimignano en Pisa

Een nieuwe dag is aangebroken, en zoals een goed filmster betaamt heeft Pauline weer een hilarisch filmpje gemaakt, maar werd deze wel door iedereen aan het thuisfront gewaardeerd?
Na het ontbijt zijn we direct op pad gegaan. De zon had ons voertuig al opgewarmd tot kookpunt dus snel de airco aan voor de broodnodige verkoeling. Op dag 3 zijn we eerst gereden naar Siena.
Ik had gelezen dat Siena misschien wel de meest fotogenieke stad van Toscane is. Als hobby fotograaf beloofde het dus een mooie fotogenieke dag te worden. Het was wederom een mooie rit door het prachtige landschap van Toscane. Onderweg een paar keer gestopt om de vergezichten vast te leggen op de geheugenkaart van mijn camera.

In de heuvelachtige omgeving van Toscane ligt de sfeervollen en historische stad Siena. Het middeleeuwse stadskarakter is goed bewaard gebleven in Siena. In het hart van Siena ligt naar het schijnt het mooiste plein van de wereld, het Piazza del Campo. Een schelpvormige plein, dat is aangelegd op de plek waar de drie heuvels samenkomen waarop Siena ooit is gebouwd. Deze ‘schelp’ wordt door witte strepen in het plaveisel in negen stukken verdeeld. Deze negen stukken verwijzen naar de tijd dat Siena door een bestuur van negen mannen werd geregeerd.Het plein ligt aan de voet van het Palazzo Pubblico, met de slanke Torre del Mangia. Deze toren konden we bijna overal vanuit de stad te zien. In een van de smalle straatje die toegang geeft tot het plein hebben we uiteraard weer genoten van de Italiaanse sfeer onder het genot van een van de vele soorten Italiaanse espresso’s en cappuccino’s. Na dit rustmomentje konden we er weer tegen om via de kleine smalle straatjes zijn we geslenterd naar de kathedraal die ooit de mooiste van Italie had moeten worden, De Duomo.
De Duomo van Siena biedt in eerste instantie een beetje een rare aanblik. Wat is er met de helft van de kerk gebeurd? Nou, niets… en dat is juist het probleem. Deze Duomo moest namelijk de grootste kerk ter wereld worden. De eerste steen werd gelegd in 1210, maar de eerste honderd jaar werd het bouwplan nog regelmatig gewijzigd. Het zou tot ver in de veertiende eeuw duren voor de kerk zo goed als voltooid was. Maar eigenlijk is de kerk nog steeds niet af. Een onvoltooide muur, die de buitenzijde moest vormen van de Duomo Nuovo, waarvoor de kerk die er nu nog steeds staat als dwarsschip moest dienen, was mijn eerste kennismaking met de Duomo. Een raar gezicht zo een op zich staande onvoltooide muur. Enorm opgelopen kosten en een pestepidemie maakten een einde aan het ambitieuze bouwplan. Op en om de Duomo zijn zwart en wit de overheersende kleuren, niet verrassend in de stad waarvan het wapen, de balzana, bestaat uit een zwarte en een witte streep. Naast deze steeds terugkerende kleurencombinatie is er in de Duomo veel moois te zien: het prachtige glas-in-loodvenster van Duccio di Buoninsegna, pausen die hun hoofd door de kroonlijst steken, Donatello’s Johannes de Doper, de Libreria Piccolomini en, het allermooist, de vloer, bestaande uit 57 verschillende vlakken met mozaïek en inlegwerk. Ik heb mijn ogen uitgekeken, net zoals de lens van mijn camera dit heeft gedaan om mijn geheugenkaartje vol te schieten met de meest prachtige beelden. Veel langer dan gepland hebben we hier rondgelopen, er was dan ook zo veel moois te zien, we kregen er geen genoeg van.
Om wat tijd te sparen besloten we om in plaats van een uitgebreide lunch een vers rijkelijk belegd broodje (nou ja broodje…..) bij een van de vele bakkertjes te scoren. In alle rust en met een fantastisch uitzicht over het landschap hebben we deze opgepeuzeld in het park. We hebben in Siena helaas niet alles kunnen bewonderen maar wel het meest bijzondere. In het korte tijdsbestek die we hadden voor ons minibezoek aan Toscane moet je soms keuzes maken. En dat is helemaal niet erg het maakt je ook nieuwsgierig en dat maakt dat ik voor mezelf heb besloten om Toscane in de toekomst wederom te bezoeken. Dan blijft er nog genoeg over om te bewonderen.

We gingen weer op pad en de airco van de auto moest in eerste instantie weer hard werken om het kookpunt uit de auto te verdrijven zodat we in een aangename koele polo verder konden rijden naar San Gimignano.
Het stadje staat ook wel bekend als het middeleeuwse Manhattan, het heeft deze bijnaam te danken aan het grote hoeveelheid torens. Ooit waren het er 72. Over hoeveel het er nu zijn is niemand het eens. De Italiaanse bronnen spreken over 16 weer andere tellen er veertien of dertien. Zelf tellen blijkt ook niet gemakkelijk, want als je naar de stad toe rijdt raak je toch echt de tel wel kwijt omdat de weg zo slingert dat sommige torens (ook in de stad zelf) aan het oog onttrokken worden. Hoeveel het er ook zijn……. de torens zijn in ieder geval het belangrijkste kenmerk van dit Toscaanse heuvelstadje. Het stadje is los van de torens pittoresk en ook zeer fotogeniek (ik was in mijn nopjes).
Tegen het eind van de middag zijn we nog naar de kust gereden. Onze TomTom bleek niet geheel het Italiaanse wegennetwerk te herkennen en voerde ons soms door niemandsland. Ik heb genoten van deze rit door onherbergzaam en verlaten gebied vol haarspeldbochten en smalle wegen maar realiseer mij wel dat dit best intensief rijden was voor de bestuurder.
De kust was niet echt wat we ervan hadden verwacht, dus besloten we huiswaarts te keren om deze weg niet door het donker te hoeven rijden. Onderweg zijn we nog gestopt om voor ons diner lekkere ingrediënten in te slaan.
Het was een geweldige dag met veel mooie fotogenieke momenten en bezienswaardigheden.

Dag 4 is aangebroken en omdat we vanaf Pisa weer naar Charleroi gingen vliegen hebben we de Piazza dei Miracoli in Pisa bewaard voor de laatste dag. Lekker dichtbij de luchthaven en het inleverpunt van ons voertuig. Nu weet ik uit de verhalen ook wel dat Pisa niet echt een bijster bijzondere stad is en vooral bekend om de scheve Torre Pendente. Toch waren we van mening dat als je er dan toch bent het wel gek is als dit plein met de wereldbekende toren niet even bezocht is, vandaar dat (eigenwijs als ik ben) we toch even een bezoekje gingen brengen

De grootste bezienswaardigheden van Pisa liggen allemaal op het Piazza dei Miracoli, het Plein der Wonderen. Het bekendst is de (scheve) klokkentoren, ofwel campanile, die dankzij de moerasachtige ondergrond in de loop der jaren behoorlijk scheef is komen te staan. Uiteraard moest deze toren op de foto, en dan is het nog een reuze uitdaging om dat ding op de foto te krijgen met zo min mogelijk mensen. Ik denk dat ik er aardig in ben geslaagd. Een hilarisch gezicht is het wel dat het overgrote deel van de toeristen op te foto wil met de scheve toren en in de meest vreemde houdingen staan om op hun plaatjes de illusie te wekken de toren terug te duwen of tegen te houden. Een vreemd schouwspel.
Naast de scheve toren vind je op dit plein ook de kathedraal of Duomo van Pisa, het Baptisterium (doopkapel) en het Camposanto. De kathedraal viel in het niets bij die we de dag ervoor in Siena hadden bewonderd, en ook het Baptisterium viel erg tegen. Het was leuk om dit deel van Pisa met haar scheve toren van dichtbij te hebben gezien. Maar hoeft van mij niet nog een keer.
Na dit bezoek en een late lunch was het alweer tijd om richting de luchthaven te gaan.
Ik kijk terug op 4 fantastische dagen, in het mooie Toscane in goed gezelschap. Zeer zeker een volgend bezoek meer dan waard.